“Pik zoveel als mogelijk is op …”
Nog heel vaak moet ik aan die uitspraak van hem denken. Ik was op 3 augustus 1959 begonnen als jongste bediende (zo heette dat toen nog…) bij een klein bouwbedrijf en mocht mijn opleiding in de praktijk brengen. Zoals te verwachten was, begon ik met koffiezetten met een bijzonder vreemd percolator-koffieding, want de drie heren in de bouwkeet die het kantoor was aan het begin van de materieelopslag, wilde koffie, veel koffie. Dat de bouw toen en nu op koffie draaide wist ik nog niet, maar dat werd ik me gewaar op die eerste dag.
Nadat hij gekeurd had of ik het koffiezetten wel machtig was, moest ik mijn stoel maar aan zijn bureau zetten om wat thuis te worden in de bouwzaken. “Ja maar”, pruttelde ik een beetje tegen, “… ik moet de boekhouder toch helpen?”
“Ja, dat komt wel, die boekhouding is niet zo belangrijk. Kijk, we moeten leven van wat we bouwen en die boekhouder…, ach die verwerkt gewoon wat wij hebben klaargestoomd. Het is een volger, wij van de techniek zijn de pioniers.”
Boekhouder Cor protesteerde luid bij de waargenomen bewering, maar de twee waren aan elkaar gewaagd en baas Piet die zich ook in dezelfde ruimte bevond, lachte wat schaapachtig, want hij moest met beide mannen door het leven.
Rudy, zo heette de man van de bouwkant, begon al direct heel veel ingewikkelde dingen mijn kant op te schuiven. “Nou man, je komt als geroepen.” Hij keek me door zijn bril met jampotglazen hoopvol aan en ik hield me maar wat afzijdig. “Ten eerste beginnen we met het uittrekken van een plan, waar we op moeten inschrijven en vervolgens moet je een bestek typen voor 32 in eigen beheer te bouwen woningen.” HELP!
Hij nam me mee naar een grote uitlegtafel waar een stapel tekeningen lagen en een dik bestek. “Wim heet je toch?” Ik knikte bevestigend. “Nou Wim, we gaan door het bestek heen en raadplegen de tekeningen, dan begin ik te meten en schrijf jij alle maten op die ik doorgeef en zo kunnen we uitrekenen hoeveel materiaal we nodig hebben, we bepalen de uren erbij en vervolgens de prijzen en alles bij elkaar bouwen we dan de aanneemsom op. Kind kan de was doen.” Hè?
Het duizelde me en verlangde al direct terug naar de toch wel gebleken veilige schoolbanken. “Ja maar, mijnheer,” we spraken toen nog met twee woorden, dat me door mijn moeder nog eens goed duidelijk was gemaakt, alvorens ik met mijn broodtrommeltje op de fiets stapte die morgen, “… ik heb dit nooit gedaan, dit kan ik niet. Hij keek even op van het bestek, pakte zijn rekenliniaal en tikte me zachtjes op de vingers: “Oké, dat heb je gezegd, maar dat wil ik nooit meer horen. Pik maar zoveel mogelijk op, later leg ik je op de bouw wel uit hoe het zit. Ik weet niet wat je ambitie is, maar ik ben ook begonnen zoals jij en heb de avonden besteed om me te verbeteren via MTS tot HTS om kennis te vergaren. Dus…”
Daar moest ik even over nadenken later, want van hem kreeg ik de tijd niet. De getallen vlogen over de tafel en ik kreeg kramp van het schrijven. Deze man was zo kundig en zelfverzekerd, dat ik voor geen prijs hem teleur wilde stellen en me daarom heel scherp moest concentreren om vooral geen fouten te maken. Gaandeweg kreeg ik er steeds meer zin in.
Hij werd, zoals je dat nu zegt, mijn coach. Van het een kwam het ander en ik rolde van het een in het ander. Ook de opleidingskant werd niet vergeten en al snel zat ik op allerlei cursussen, volgde er twee tegelijk en bezocht ook dag- en avondtrainingen voor bouworganisatie, tariefcalculatie, arbeidsanalyse, veiligheid, bouweconomie, hogere bedrijfseconomie, marketing en ik weet niet wat meer. Ik smulde ervan en mijn kennis steeg met de dag en die kennis kon ik weer heel goed toepassen in de dagelijkse bouwpraktijk.
En koffiezetten? Het hoorde erbij en het was samen met de vele verorberde moorkoppen de smeerolie die de bouwmachine draaiende hield. Man, wat had ik het naar mijn zin!
Overigens wat trainingen en opleidingen betreft, als het even kon, ruimde ik er tijd voor in en heb veel tijd, vooral vrije tijd, gestopt in kennis oppikken en vergaren. Er werd ook steeds meer van me gevraagd en daar genoot ik van. Eén ding weet ik zeker, als ik al die trainingen niet had gevolgd, had ik nooit geweten, wat ik nu weet en nooit gedaan, wat ik nog steeds doe. Daarom ook aan jou het advies; Pik zoveel als mogelijk is op!
We zien je toch ook op onze trainingen? Ik reken op je!
Wim van Doesburg
Wil je meer weten over de trainingen van Wim van Doesburg bij Op Maat Bouwen, kijk dan op ons trainingsoverzicht. Klik hier voor meer informatie.
Al jaren verzorgt Wim van Doesburg opleidingen voor zelfstandigen in de bouw, zowel bij het Kenniscentrum Op Maat Bouwen, De Vakman, De Bespaarvakman als bij diverse leveranciers zoals Bouwmaat. Mede door zijn eigen ervaring in de bouw en de problemen die hij als lid van de VLOK Geschillencommissie voorbij heeft zien komen weet hij veel van de valkuilen binnen de branche. Tijdens de door hem gegeven opleidingen hoor je regelmatig Oh’s en Ah’s van de deelnemers, zowel de nieuwe ondernemers als bij de ervaren ondernemers.
Geef een reactie